Siegfried Bentinck (1923-2016) is de tweede zoon van Sigurd Wilhelm Adolf Arnold Christoph Frank von Ilsemann (1884-1952), vleugeladjudant van Keizer Wilhelm II, en Elizabeth Mechtild Marie Sophie Louise gravin van Aldenburg Bentinck (1892-1971). Op Tweede Kerstdag 2010 besloot Siegfried zijn levensherinneringen op te schrijven. Het resultaat is het boek 'Herinneringen van Siegfried Bentinck'. In dit boekje leest u anekdotes over de familie en hoe het dagelijkse leven was op Kasteel Amerongen. Siegfried schrijft over zijn familie, zijn opvoeding, familietradities en de contacten met de Duitse Keizer Wilhelm II. Over het kerstfeest en Oudejaarsavond omstreeks 1925-1935 schreef hij het volgende:
Thee en geschenken
“Het kerstfeest was een van de hoogtepunten in Amerongen. Mijn grootvader nodigde de familie en een paar gasten, waaronder rentmeester J. Tenge met zijn vrouw en onze lerares mevrouw Swagers op de thee. Om 17.30 begaven wij ons dan naar de galerij en kwamen samen onder een geweldige en prachtig versierde kerstboom, waarvan de kaarsen al brandden. Tegelijkertijd kwamen alle bedienden van mijn grootvader met hun gezinnen binnen. We waren met ongeveer veertig tot zestig personen. Door mijn moeder op het orgel begeleid zongen we kerstliederen. Een gewijde sfeer omringde ons. Elk gezin kreeg twee geschenken, een van mijn grootvader en een van mijn ouders. Wij kinderen mochten onze cadeaus niet eens bekijken voordat de laatste bezoeker afscheid genomen had. Na de kerstdienst in de dorpskerk keerde de familie naar huis terug en verheugde zich op het kalkoendiner met plumpudding.
De beste dokter
Op Oudejaarsavond kwam de hele familie met onze grootvader bijeen in de eetkamer voor het monopolyspel. Kort voor middernacht moesten wij rond een ovalen tafel gaan zitten, waarop een schaal rozijnen stond. Grootvader goot rum op de rozijnen en stak ze aan, wat prachtige blauwe vlammen tot resultaat had. Onze taak was het om de rozijnen uit het vuur te pikken. Op een zeker moment strooide grootvader zout op de vlammen, wat tot gevolg had dat onze gezichten groen werden. Wegens het tijdsverschil tussen de landen wensten wij elkaar om 24.00 een Gelukkig Nieuwjaar in het Nederlands en een uur later in het Engels. Om 0.15 kwamen alle bedienden die in het huis werkten binnen om de familie geluk te wensen … een tamelijk ontroerend moment. Onze grootvader opende het nieuwe jaar met wat hij zijn beste dokter noemde: een glas whisky en een sigaar.”
Benieuwd geworden naar de rest? Het boek 'Herinneringen van Siegfried Bentinck' is te koop in kasteelwinkel Annebetje.
